Wanilia a wanilina. Jak zrobić domowy cukier waniliowy

Cześć kochani:) Zacznę z grubej rury: producenci doskonale wiedzą jak oszukać nasz mózg i jak sprzedać nam mierną podróbę, tak byśmy nawet się nie zorientowali. Przykład - 'cukier wanilinowy'. Przez wiele lat tkwiłam w błędzie, nie dostrzegając w nazwie produktu dodatkowej literki "n". Mój umysł oczekiwał, że kupuję cukier waniliowy, więc to właśnie widziały moje oczy. A tak na serio, wanilina z wanilią to ma tyle wspólnego, co politycy z mówieniem prawdy. Nooo... może troszkę więcej:)

 

Czymże zatem jest wanilINa (będę pogrubiać "in" tam, gdzie wanilina, żeby łatwiej się czytało:))? Związkiem organicznym, jednym ze składników wanilii, który odpowiada za jej ładny aromat. Jednak wanilina, którą nam zapodają w cukrze wanilinowym otrzymywana jest syntetycznie. Na dużą skalę, dla przemysłu spożywczego i kosmetycznego. Ponoć wanilina znajduje się w rejestrze NIH (niebezpieczne związki chemiczne), a Europejskie Biuro Chemiczne oznaczyło ją jako R22 - czyli szkodzi po połknięciu. A niby do jedzenia jest... Hm. 

(piszę "ponoć", bo to informacje zaczytane gdzieś w internetach, m.in. na wikipedii)

Jednak przyznam, że do zrobienia domowego cukru z prawdziwą wanilią bardziej niż rzekoma szkodliwość waniliny, przekonały mnie walory smakowe. Niewątpliwie cukier wanilinowy, taki ze zdjęcia powyższego, ani mi się w smaku nie podoba, ani w zapachu. Nie lubię sztucznych aromatów.

Jeśli Was również jakiekolwiek pobudki skłonią, by zrobić domowy cukier waniliowy, to weźcie:

• drobny cukier
• laski wanilii 
• szczelny słoik

Nie wiem jak z dokładnymi proporcjami, bo znalazłam różne przepisy: od 3 lasek wanilii na 1,5 szklanki cukru do 1 laski wanilii na 2 szklanki cukru. 

Ja przyjęłam wersję 2 szkl. cukru + 2 laski wanilii.

I bajecznie proste wykonanie - obcinamy laseczkom końce, nacinamy wzdłuż i łyżeczką wyskrobujemy 'nadzienie', czyli ziarenka. Wrzucamy do cukru, dokładnie rozdrabniamy i mieszamy. Dobrze te grudki rozbija tłuczek od moździerza, ale oczywiście możecie użyć każdej innej maczugi/buławy/łyżki, jaka Wam w ręce wpadnie.

Do słoja wkładamy też pozostałości po laskach wanilii, coby roztaczały swój aromat. Zamykamy szczelnie i czekamy, aż się "przeżre". I tu znów zdania są podzielone - od 1 dnia do 2 tygodni. Sensowniejsza jednak wydaje mi się ta druga opcja i mój cukier już tyle mniej więcej stoi. 

Po 2 tygodniach pachnie przepięknie! Smak przyjemny, ale wydaje mi się mało intensywny, dlatego myślę dorzucić jeszcze 1 laskę. I gotowy. Domowy cukier waniliowy!

Tymczasem za oknem dalej biało, a ja marzę o wiośnie. Nie mogę się doczekać wymarszu na łąkę i rozpoczęcia sezonu zielarskiego. Rozpiska 'co-i-kiedy-zbierać' przygotowana - z pewnością powstanie całoroczna seria z ziołowym DIY, kosmetycznym i nie tylko, i będę na bieżąco informować Was co warto zebrać, jak to 'wyniuchać' i co z tym począć. ;)

A Wy jakiego cukru używacie, waniliowego czy wanilinowego? Ciekawa jestem, czy też zwracacie na to uwagę:)

Pozdrawia Babka Zielna:)