Cho na łąkę! Czerwiec - cz.1

Cześć i czołem moi mili! Oto rozpoczynam dziś z drżącym sercem cykl wakacyjnych postów "CHO NA ŁĄKĘ!". Postanowiłam, że będę pokazywać Wam na bieżąco co udało mi się zebrać, co z tego zrobiłam i gdzie możecie to znaleźć, jeśli też zechcecie pobawić się w zielarzy. :)

Mogłabym co prawda przepisywać książki o ziołach i pokazywać wszystko, co tylko można zebrać o danej porze, jednak nie taki mój zamysł. Chcę Wam relacjonować wyprawy ziołowe, prezentować prawdziwe roślinki, które ręcami swymi rwałam, a nie poić suchą teorią.

W czerwcu nie zabraknie okazów do zebrania, toteż pojawi się taki wpis nie jeden :) Póki co, w dniu dzisiejszym bohaterami są bławatki i czarny bez.

Chaber bławatek - kwiaty (płatki)

Zakładam, że spora część osób, które to czytają, spędza wiele czasu przed monitorem. Mam rację? Jeśli nadwyrężacie oczy, to przed tą roślinką będziecie bić pokłony. Tak jak ja. Ponoć już w starożytnym Egipcie ludziska ratowali sobie bławatkiem patrzałki narażone na słońce i pustynny piasek. 

Zbieramy te urocze kwiaty (jedne z moich ulubionych!) w suchy i pogodny dzień, od czerwca do końca sierpnia. Najłatwiej je znaleźć w polach żyta (ja znalazłam przeuroczą łąkę, na której rosły ich setki - obok rumianku i maku...cud natury!). Zrywamy tylko płatki brzeżne, te większe - łatwo to zrobić jednym ruchem, łapiąc wszystkie płatki naraz; gwarantuję, że szybko wyczaicie tą metodę. Suszymy w ciemnym miejscu maksymalnie przez 2 dni, żeby nie straciły właściwości. Przechowujemy w ciemnym, szczelnym pojemniku.

Bławatkowy napar 

• łyżka suszonych płatków
• szklanka wrzątku

Kochani, to jest cudo! Kiedy miałam oczy czerwone jak królik (np w czasach ogarniania szablonu bloga, czyli wieelu godzin przed laptopem) to taki napar je ratował. W 15 minut.

Płatki bławatka zalewamy wrzątkiem i odstawiamy pod przykryciem na kwadrans. Później przecedzamy, moczymy w nim płatki kosmetyczne, kładziemy na oczęta i zalegamy na 15 minut. Efekt - genialny i natychmiastowy. Znika zaczerwienienie, opuchlizna, oczy wypoczęte. Polecam na maksa. Możecie dodać też suszonego ziela świetlika, wtedy działanie będzie jeszcze lepsze. Naparem można także przemywać oczy przy zapaleniu spojówek, łzawieniu, czy profilaktycznie - gdy nasze oczy narażone są na szkodliwe czynniki zewnętrzne. Dbajcie o oczka, wszak tylko jedne mamy. 

Naturalne środowisko życia bławatków i muchozord jakiś co mi na tle bławata przypozował

Bez czarny - kwiaty

Jeśli wybierzecie się po dziki bez, zalecam długie gacie założyć. Bo bez lubi sobie rosnąć w głębokich zaroślach, o czym dowiedziałam się dopiero dzisiaj, niestety. Wyskoczyłam na zbiory w paradnych spodeneczkach i najpiękniejszym okazom bzu mogłam co najwyżej pomachać z daleka. 

Jak i w przypadku bławatka - potrzebny nam suchy, pogodny dzień czerwcowy. Ścinamy całe baldachy bzu, takie nie do końca rozwinięte. Układamy je w koszyku, obchodząc się przy tym jak z jajeczkiem, bo łatwo ciemnieją, gdy się pogniotą. Suszymy je w przewiewnym, suchym miejscu. Gdy wyschną, strząsamy same kwiatuszki. Jeszcze szczelny, ciemny pojemniczek i gotowe.

Bzu baldaszek, co mi usechł na biurku - zerwałam, obok krzaczka przechodząc nocną porą

Napar z bzu czarnego

• łyżka suszonych kwiatów bzu
• szklanka wody

Zalewamy kwiaty wrzątkiem i przykrywamy na 15 minut. Taki napar jest bardzo pomocny przy gorączce, chrypce, suchym kaszlu. Popija się w pierwszym dniu - 3 szklanki w równych odstępach czasu, w kolejnych dniach po 2 szklanki, małymi łyczkami. 

Tonik z bzu czarnego

Inna śpiewka głosi, że taki napar może posłużyć jako tonik do przemywania cery tłustej i mieszanej - działa ściągająco i przeciwzapalnie. Będzie również pomocny w przypadku pękania naczyń krwionośnych, ziemistej, starzejącej się cery - wygładza, rozjaśnia, zmiękcza skórę. 

Udało mi się zerwać tylko kilka baldachów (bo zarośla, bo spodenki...), do wysuszenia na tonik. Chcę jeszcze zrobić nalewkę i lemoniadę z bzu, dlatego pewnie jeszcze o nim usłyszycie w tym miesiącu.

Poza tym, zebrałam liście babki lancetowatej na tonik, bo chcę trochę surowca do twarzy na zimę mieć - wszak takie toniki działają najlepiej. 

A że na razie mam fazę zachwytu tonikiem z igieł sosnowych, to nie oparłam się zerwaniu garsteczki. Matuje jak ta lala, na lato idealny!

Powyżej suszarnia moja prowizoryczna - na strychu :)

Kolejna wyprawa zielna w przyszłym tygodniu - będzie czerwona koniczyna (tym razem nie znalazłam), a reszta - się zobaczy :) Jedną roślinkę mogę w formie zdjęcia zapowiedzieć: 

Tak, tak, mam na oku te rumianki :)

A Wy jak? Zbieracie coś, lub planujecie zebrać?

Tymczasem pozdrawiam Was ciepło i do napis-ania, Ania :)